قهوه تلخ

خواستنی‎ترین لحظه است

آن‎روز که در میانِ به‎قول فروغ، شکفتن‎ها و رستن‎ها، تو آمدی

عینیتی تازه و بی‎بدیل از تمام‎ زیبایی‎ها

که زیبایی ورای‎تو، پوچ است و تهی

و زمان که بی‎تو، سمفونی‎مرگ و یاس‎ابدی می‎شود برایم.

با تو هستم!

با گیسوان پرکلاغی‎ات که رها از کلاهی لبه‎بلند، به‎روحم بند می‎کشند.

خنده‎هایت که سمفونی‎ای‎ناب از جنس‎زندگی است برایم.

و چشم‎هایت؛ افسون‎گر و اما افسوسی‎پنهان از جنس‎دردهایت.

نه! نمی‎توانم و نمی‎خواهم دردهایت را. 

بهترین‎ها را می‎خواهم از معبودم برایت؛ چون عمیقا باور دارم شایسته‎ی بهترین‎هایی

حرارت نگاهت و شور لبخندت و تندرسی‎ات بی‎انتها

و بودنت‎برایم جاودانه. حتا در نبودنت.